Zoeken in onze boeken

In het begin van de jaren vijftig van de vorige eeuw stapt een elfjarige jongen in Sri Lanka aan boord van een schip naar Engeland. Tijdens de maaltijden zit hij niet aan de kapiteinstafel, maar aan de ‘kattentafel’, samen met een groepje volwassenen en twee andere jongens van zijn leeftijd. De drie jongens raken al snel bevriend, en wat eerst een saaie, eindeloze reis leek te worden, wordt een groot avontuur en een rite de passage.
Op het schip is genoeg afleiding: zo vertelt een man het drietal over jazz en vrouwen, en een ander vertelt hun over literatuur. Weer een ander neemt ze mee naar de tuin in het ruim vol geheimzinnige tropische planten, die hij meeneemt naar Engeland. Er zijn jongleurs aan boord, er is een baron die een dief blijkt te zijn, een rijke Ceylonees krijgt een zeemansgraf, maar het ware avontuur begint ’s nachts, als de jongens ontdekken dat het schip een mysterieuze gevangene herbergt, die door zijn bewakers in de stille nachtelijke uren wordt gelucht. De daden van de gevangene en zijn onzekere toekomst blijven voor de jongens een raadsel, maar wel een raadsel dat hen voor altijd zal blijven achtervolgen.

De kattentafel is een subtiele en spannende roman van een van ’s werelds grootste schrijvers, over een levenslange reis die begon als een spectaculaire tocht over zee.

Michael Ondaatje is een van de grootste schrijvers van dit moment. Hij is geboren in Sri Lanka en woont nu in Canada. Ondaatje is het bekendst van zijn roman De Engelse patiënt, waarmee hij in 1992 de Booker Prize in de wacht sleepte. Zijn laatste roman, Divisadero, won de Governor General's Award voor literaire fictie. De kattentafel is een nieuw hoogtepunt in zijn imposante oeuvre.

'Zijn beste roman sinds De Engelse patient'
publishers weekly *

'Een welsprekend, weemoedig eerbetoon aan het spel van de jeugd en dat wat er op zou moeten volgen.'
the independent on sunday

'Niemand die een roman of gedicht van Ondaatje heeft gelezen, kan zijn grote verbeeldingskracht vergeten. Ook zijn nieuwe roman kenmerkt zich hierdoor. Ondaatje heeft zelf aangegeven dat, hoewel De kattentafel pure fictie is, het is getekend door de kleuren en passages van memoir en autobiografie. Dit kan de reden zijn dat zijn sublieme proza nog levendiger overkomt dan ooit tevoren.'
the financial times

'De kattentafel verdient het om te worden herkend aan de schoonheid en de poëzie van zijn taal: pagina’s die je laten wiegen op hun zorgvuldig opgebouwde ritme zeilen je moeiteloos van hoofdstuk naar hoofdstuk, om je aan het einde van de roman ontredderd achter te laten.'
the telegraph